لوله فولادی
دو نوع لوله فولادی وجود دارد ، یکی بدون درز یا لوله مانیسمان و دیگری با درز جوش داده یا درزدار جوشی. هر دو کاربردهای مختلفی دارند. لوله های یکپارچه به طور معمول وزن کمتری دارند و دارای دیوارهای نازک تری هستند. لوله فولادی برای دوچرخه ها و حمل مایعات مورد استفاده قرار می گیرند. لوله های درز دار سنگین تر و سفت تر هستند. از قوام بهتری برخوردار بوده و معمولاً محکم تر هستند. آنها برای مواردی مانند حمل و نقل بنزین ، مجرای برقی و لوله کشی استفاده می شوند. معمولاً در مواردی که لوله تحت فشار زیادی قرار نگیرد ، از لوله فولادی استفاده می شود.
کاربرد لوله فولادی:
کاربرد اصلی و مهم لوله فولادی جا به جایی و انتقال سیالات مثل لوله های آب، لوله های فاضلاب بوده است. البته لوله های فولادی در ساختمان های تجاری و صنعتی، هتل، بیمارستان ها، ساختمان های اداری، فروشگاه ها، تاسیسات های زیر زمینی جهت جا به جایی و انتقال سیالات به کار می رود.
کار اصلی لوله فولادی : کار اصلی لوله های فولادی حفاظت از کابل ها در برابر صدمات احتمالی، ضربه ها، برخورد اشیا تیز و سنگین است. به طور کل وسیله ای است که از هدایت کننده برق محافظت می کند و از صدمه دیدن سیم و عایق آن و افرادی که با آن در تماس هستند محافظت کند.\
مزایای لوله فولادی:
مقاومت کششی بالا
مقاومت فشاری بالا
گستردگی سیستم های مختلف دربرابر خوردگی
امکان تولید زیاد با ضخامت قطر های مختلف
زایش تداوم یا اتصالات جوشی
انواع لوله فولادی بر اساس روش تولید:
لوله های فولادی بر اساس روش تولید به دو نوع بدون درز (مانیسمان) و درزدار تقسیم بندی میشوند که به توضیح تولید هر کدام و موارد کاربرد می پردازیم:
۱- لوله درزدار:
به این نوع لوله، لوله با درز جوش نیز میگویند که در آن رول ورق با توجه به ضخامت و سایزی که مد نظر می باشد برش داده شده و بعد از عبور از غلتک های نورد، گرد شده و درزهایی که بوجود آمده اند را جوشکاری میکنند. از انواع آن لوله گالوانیزه درز جوش است که با روکش روی بر سطح خود نسبت به خوردگی و زنگ زدگی مقاوم است. این جوشکاری به دو روش صورت میگیرد:
الف- جوشکاری مقاومت الکتریکی یا ERW: جوشکاری در این روش بدون الکترود بوده و اندازه لوله های ساخته شده از ۸.۱ تا ۲۴ اینچ میباشند. در این روش محلی که لبه ها به هم اتصال دارند با عبور دادن از میدان الکتریکی، ایجاد مقاومت و نهایتا با حرارت تولید شده، ذوب شده و بهم جوش میخورند.
ب- جوشکاری زیر پودری یا SAW: جوشکاری در این روش با کمک الکترود بوده و ماده اولیه در آن به صورت لوله در آمده و محل اتصال لبه ها با الکترود جوشکاری میشوند و برای جلوگیری از ارتباط مواد مذاب با هوا، الکترود را با پودر مخصوص محافظت میکنند که البته گاهی اوقات از گاز خنثی مثل CO۲ و آرگون نیز کمک میگیرند. اندازه لوله های ساخته شده از ۲۰ اینچ به بالا هستند که روش تولید یا به شکل درز طولی بوده یا به صورت درز مارپیچی. به طور کلی لوله فولادی درزدار به هر شیوهای که تولید شود دارای کاربردهای مختلفی است که عبارتند از: خطوط انتقال آب، نفت، گاز و پتروشیمی، پایه اسکله و پل، ستون ساختمان، نرده و مبل، کشتی سازی، معدن و تونل و در صنعت های با فشار پایین، می باشد.
۲- لوله فولاد بدون درز (مانیسمان):
این نوع از لوله های فولادی به طور معمول از شمش های گرد گداخته به کمک روش سنبه کاری چرخشی یا روشهای دیگر تولید شده و در بدنه آنها هیچ گونه درزی وجود ندارد. روش تولید این نوع از لوله فولادی به دو صورت است:
الف- تولید لوله از بیلت: در این روش، شمش پس از گرم شدن تا حد معین، در قالب مخصوص به خود ریخته شده و با شلیک یک سنبه از مرکز آن لوله مورد نظر حاصل میگردد و سپس لوله های حاصل تحت عملیات حرارتی و تنش گیری قرار داده می شوند.
ب- ریخته گری گریز از مرکز: لوله را در مجموعه گریز از مرکز قرار می دهند که پس از اتمام شکل گیری، از قالب بیرون آورده می شود. لوله های فولادی بدون درز به دلیل استحکام و کیفیت ساخت به مراتب بالاتر نسبت به نوع درزدار خود، در صنایع با فشار بالا مانند، مخازن تحت فشار، بویلرها، مدارهای هیدرولیکی، جداره چاه های نفت، صنایع خودروسازی، هوافضا و… مورد استفاده قرار داده میشوند. همچنین از انواع آن می توان به نوع ضد انفجار اشاره نمود که در لوله کشی مناطق با خطر انفجار و آسیب دیدگی فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرد.
